HYGIENE IN TANDARTSPRAKTIJKEN

CONCLUSIES

Waarom is het allemaal zo verkeerd gegaan en hoe zou het dan wel moeten?
Uiteindelijk draait het allemaal om geld.
Nederlanse tandartsen mogen niet berekenen wat ze eigenlijk voor een behandeling nodig hebben.
Sinds 1986 zijn alle ( ook de particuliere ! ) tarieven door de overheid op een wonderlijke manier vastgelegd.
De overheid wilde niet dat er door alle tandartsen samen meer werd omgezet dan zo'n 2,3 miljard gulden. Dus dat bedrag werd gedeeld door het totale aantal tandartsen om tot een tarief te komen. Als tandartsen meer dan dat bedrag bij elkaar boorden gingen de tarieven onmiddellijk omlaag. Deze tarieven hadden en hebben niets te maken met een goede onderbouwing van prijs en kwaliteit.

GELD

Het reinigen, steriliseren / desinfecteren van boorkoppen is een kostbare zaak; er is speciale apparatuur voor nodig en een tandarts moet veel extra boorkoppen aanschaffen.

Dus een tandarts die kwaliteit levert en zich aan alle hygiënevoorschriften houdt verdient veel minder dan zijn ' vieze ' collega.

Tarieven zouden moeten berusten op goed onderbouwde berekeningen.
Deze berekeningen zouden openbaar moeten zijn en de kwaliteit van de tandheelkundige handelingen zou constant door de overheid moeten worden gecontroleerd.

Praten over kwaliteit en veiligheid is not-done in Nederland.

Wij hielden liever onze mond dicht en graaiden naar ons stukje van de 2.3 miljard gulden taart.

FALENDE OVERHEIDSINSPECTIE

Wat doet onze gezondsheids-inspectie? Vergeet het maar .

Tandarts-praktijken worden niet regelmatig door overheids-inspecteurs gecontroleerd.

Ze duiken niet onverwachts op zoals in restaurants, levensmiddelenzaken en slagerijen. Inspecties vinden alleen plaats naar aanleiding van klachten van een patiënt.
Hygiëne-richtlijnen worden in Nederland opgesteld door de W.I.P. ( Werkgroep Infectie Preventie ) Deze richtlijnen worden door de Gezondheidsraad en de NMT Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Tandheelkunde onderschreven.
Het zijn slechts richtlijnen, ze zijn niet wettelijk verplicht.

De hele Nederlandse Inspectie voor de Gezondheidszorg heeft maar één ( aardige) tandarts in dienst voor het toezicht op 7000 tandartsen.
Dus wat het risico van besmetting betreft bent u afhankelijk van uw tandarts en van uw eigen oplettendheid.

Patiënten- en consumenten-organisaties lijken niet veel te doen om u te beschermen.


De schrijver van al dit droevigs was zelf bijna dertig jaar tandarts in Amsterdam.
In al die jaren is er nooit iemand zijn praktijk komen inspecteren.

Dus hopen wij dat we uw ogen hebben geopend voor u de volgende keer bij uw tandarts uw mond open doet.